Зээ

Зээ хөө, бороотой өдрүүд будан манатайгаа айлчилан айсуй... Бодолд дарагдан би, пс нийхээ ард товчлуур тачигнуулав. Гэнэт мэссэнжэр дээр чоно хочит хүн үг яриа өдмөр болсоноо, "Яг даа чи, шаадаг амьтан бэ?" гэж цочиролд оруулдаг байна ш д. Үтэр түргэн устгалд оруулав этгээдийг. Хэл яриа нь ойлгогдохгүй, хаанаас ирсэн хачин салбадай вэ гэж цухалдав шд би , тэрүүхэн хооронд.
Бичих гэж байсан юм мартагдуулчих юм аа, ядаж байхад. Блог гээч цахимал дэвтэртэй найзалсанаас хойш бараг нэг жил өнгөрчих шиг боллоо. Буруу зөв бичиж суусаар бодлоо бас цэгцэлээд авах шиг боллоо. Одоо тэгээд үргэлжлүүлэх гэсэн нэг л сонин бишүүрхээд бичих зүйлээ олж ядаад, гайхаад гар хөл эвлэхээ байгаад, хааяа арга бабргдахаар хана энэ тэрээ балбаж цоолдог болчихсон байвал яах вэ? Блогийг болих уу?
Эртээ урьдын цагт эмгэн өвгөн хоёр амьдран суудаг байжээ. Тэр улсад нь хүмүүс өтөлж ирээд залуужаад буцдаг жамтай юм байж. Эмгэн өвгөн хоёр ч өтөл насандаа өмх талхаа хувааж идээд, аяга цайны амсараа хамт л ойчдог байж. Гэтэл яав... залуужих тусамаа л ертөнцийг мэдэж мэдрэх хүсэл эрмэлзэл нь өссөөр, ертөнцөд орших насны тоо багасахыг мэдэрсээр үтэр түргэн өөр өөр айлаар хэсэж өөр өөр аяганы амсар хуваадаг болцгоож, тэгэн тэгсээр нэг нэгнийгээ мартахын алд дээр өтөл насандаа ойчиж байсан цайгаа санагалзан төрхөмдөө буцаж төрөн жаргаж гэнэ ээ.
Юу юу биччихэв дээ? Ойлгосон уу миний бичсэнийг ? хэхэхэх